نهضت غذایی وگان

نهضت غذایی وگان

در دهه های 1960 و 1970 یک جنبش غذای گیاهخواری در ایالات متحده ظهور کرد که بر نگرانی ها در مورد رژیم غذایی، محیط زیست و بی اعتمادی به تولیدکنندگان مواد غذایی متمرکز بود، این جنبش در آخر منجر به افزایش علاقه بسیاری از افراد و کشاورزان به کشت محصولات ارگانیک شد و در نهایت افزایش تعداد گیاهخواران و وگان که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

در آن زمان کتابهای مختلفی در این حوزه به چاپ رسید. یکی از تأثیرگذارترین کتاب هایی که در مورد گیاهخواری به چاپ رسید، کتاب فرانسیس مور لاپه در سال 1971 بود به نام «رژیم غذایی برای یک سیاره کوچک»، این کتاب در آن زمان بیش از 3 ملیون نسخه فروخته شد و پیشنهاد کرد «از بالای زنجیره غذایی خارج شویم».

دهه های بعد گروهی از دانشمندان و پزشکان آمریکا استدلال کردند رژیم غذایی مبتنی بر رژیم چربی حیوانی و پروتئین حیوانی، برای سلامتی مضر بودند. آنها برای این ادعا مجموعه ای از کتاب هایی را تهیه کردند که رژیم غذایی وگان یا گیاهخواری را توصیه می کردند. همچنین چندین برنامه در توصیف گیاهخواری و مذمت گوشت خواری تدوین کردند از جمله برنامه مک دوگال که در سال 1983پخش شد.

رژیم غذایی جان رابینز برای آمریکای جدید در سال 1987، که خوردن گوشت را با آسیب های محیطی مرتبط می کرد و برنامه دکتر دین اورنیش برای ایست قلب در سال 1990، یکی از برنامه هایی بود که در مورد غذای گیاهخواران و وگان ترتیب داده شد و مورد استقبال نیز واقع شد.

همچنین در سال 2003 دو انجمن اصلی رژیم شناسان آمریکای شمالی نشان دادند که رژیم های غذایی وگان به خوبی برنامه ریزی شده است و برای تمام مراحل زندگی مناسب است. بعد از آن فیلم ها و برنامه های مختلفی طی سالهای مختلف در این زمینه ساخته شد که طرفداران خود را در بین مردم پیدا کرد.

باید در نظر داشت این برنامه ها طی سالها در آمریکا و اروپا توانست در بین اقشار مختلف نفوذ پیدا کرده و مردم را با رژیم گیاهخواری و وگان آشنا کند.